Τα Διαμάντια

Προέλευση διαμαντιών

Τα διαμάντια αποτελούνται από άνθρακα. Δημιουργούνται στο φλοιό της γης και χρονολογείται ότι δημιουργήθηκαν 40.000.000 χρόνια πριν. Έρχονται στην επιφάνεια της γης μέσω των ηφαιστείων και εν συνεχεία μέσα από το νερό κατευθύνονται στις όχθες των ποταμών και των θαλασσών

Εξετάζοντας τα διαμάντια από υλικής πλευράς θα δούμε ότι αποτελούνται από μία μορφή άνθρακα και κρυσταλλούνται κατά το κυβικό ή ισομετρικό σύστημα που θεωρείται και το τελειότερο. Προσεγγίζει το ιδεώδες τέλειο κρύσταλλο. Είναι το σκληρότερο γνωστό υλικό της γης. Οι γεωλόγοι πιστεύουν ότι ο σχηματισμός των διαμαντιών έγινε στον μανδύα της γήινης σφαίρας. Εκεί υπάρχουν οι ευνοϊκές συνθήκες για την κρυσταλλοποίηση σε βάθος ίσως 380 χιλιομέτρων όπου οι πιέσεις και οι θερμοκρασίες είναι ανάλογες.

Ατομική δομή διαμαντιού

Το ταξίδι προς την επιφάνεια είναι θαυμάσιο. Αρχίζει με την ταχύτητα του ενός εκατοστού το χρόνο και αποκτά σταδιακά γρηγορότερο ρυθμό. Μεταφέρονται μέσα στην λάβα των ηφαιστειακών σωλήνων και των σχισμών της γης. Όταν η λάβα στερεοποιηθεί και διαβρωθεί τα νερά μεταφέρουν τα διαμάντια και τα αποθέτουν κοντά στις όχθες ποταμών και χειμάρρων, πολλές φορές χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο της γέννησης τους.

Η πρώτη γνωστή τέτοια εναπόθεση διαμαντιών έγινε λίγο πριν από 2,5 δισεκατομμύρια χρόνια, ενώ η τελευταία πριν 40.000.000 χρόνια. Έχει πλέον εξακριβωθεί πως η δημιουργία των διαμαντιών ξεκίνησε σχετικά νωρίς στην γεωλογική ιστορία του πλανήτη μας.

Το ταξίδι των διαμαντιών

προς την επιφάνεια.

Ιστορία και μύθοι των διαμαντιών

Το όνομα του διαμαντιού προέρχεται από την Ελληνική λέξη Δαμάζω και το στερητικό Α, καθώς στην αρχαιότητα όλες οι σκληρές πέτρες που δεν ήταν δυνατόν να κατεργαστούν, αποκαλούνταν αδάμαντες.
Τα πρώτα διαμάντια ήρθαν στην Ευρώπη τον 6ο και 5ο αιώνα π.Χ. και μέχρι τον 18ο μ.Χ τα περισσότερα από αυτά, συμπεριλαμβανομένων και των πλέον φημισμένων ιστορικά διαμαντιών προήλθαν από την Ινδία. Το 1714 ανακαλύφθηκαν διαμάντια στην Βραζιλία και αργότερα στην Νότιο Αφρική όπου εκεί το 1905, στο Τράνσβααλ, ανακαλύφθηκε το μεγαλύτερο διαμάντι μέχρι και σήμερα, ο Cullinan, και ζύγιζε 3,106 καράτια. Τα διαμάντια συνδέονται με πολλούς μύθους ενώ συχνά αποδίδονται σε αυτά μαγικές δυνάμεις. Τα διαμάντια αποτελούσαν πάντοτε σύμβολο πλούτου και βρίσκονται στα περισσότερα στέμματα, σε σπουδαίους θησαυρούς και σε μουσειακές συλλογές.

Πέρασαν αμέτρητα χρόνια από τότε που ο άνθρωπος έσκυψε και μάζεψε από χάμω ένα γυαλιστερό πετράδι ολότελα διαφορετικό από όσα ήξερε μέχρι εκείνη την ημέρα. Το δέος, η ευλάβεια η μυστικιστική διάθεση, η δεισιδαιμονία, η αγάπη για τον πλούτο και τη χλιδή, η φιλαρέσκεια, η ματαιοδοξία, κεντρίστηκαν μέσα στην ανθρώπινη καρδιά. Οι άνθρωποι άρχισαν να λατρεύουν τα διαμάντια, να τα προσφέρουν στους θεούς τους, να τα φοβούνται, να τα μεταχειρίζονται για τον καλλωπισμό το δικό τους ή αγαπημένων προσώπων τους, να φτιάχνουν μ’ αυτά φάρμακα και φαρμάκια, να τα εμπορεύονται και να θησαυρίζουν, να τα χρησιμοποιούν στις εμπορικές τους δοσοληψίες, να δολοπλοκούν και να πολεμούν γι’ αυτά.

Γύρω από την φύση του διαμαντιού δημιουργήθηκαν διάφοροι μύθοι. Μερικοί άνθρωποι πίστευαν πως πρόκειται για αστέρια που βρέθηκαν στην γη. Άλλοι πως σχηματίστηκαν στα σημεία όπου έπεφταν κεραυνοί την ώρα της καταιγίδας. Άλλοι πως είναι στερεοποιημένες δροσοσταλίδες.

Ο Λατίνος συγγραφέας Πλίνιος ο πρεσβύτερος, διασώζει έναν ελληνικό μύθο της εποχής του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Όταν η μακεδονική στρατιά βρισκόταν στην Ινδία, λέει ο Πλίνιος, οι στρατιώτες ανακάλυψαν ένα φαράγγι στρωμένο με αμέτρητα λαμπερά πετράδια, το Φαράγγι των Διαμαντιών. Το φρουρούσαν άγρυπνα τρομερά φαρμακερά φίδια με διχαλωτές γλώσσες και κρόταλα στις ουρές. Για να απαλλαγούν από τους επικίνδυνους αυτούς φύλακες οι στρατιώτες επινόησαν κάτι πρωτότυπο: κατέβασαν στο βάραθρο καθρέφτες. Τα φίδια βλέποντας το είδωλο τους πολλαπλασιασμένο να κινείται εναντίων τους εξαγριώθηκαν, πανικοβλήθηκαν και στο τέλος αλληλοεξοντώθηκαν. Έμενε να ανασυρθούν τα πετράδια από το φαράγγι. Για το σκοπό αυτό, επιστρατεύθηκε ένα άλλο μέσο: σφαγμένα και τεμαχισμένα πρόβατα ρίχτηκαν στο φαράγγι. Τα διαμάντια κολλούσαν στο λίπος των κρεάτων. Όπως περίμεναν οι Έλληνες τα σαρκοβόρα όρνια άρπαξαν με τα νύχια τους τα κρέατα και πετώντας, τα κουβάλησαν στις φωλιές τους. Οι πανούργοι στρατιώτες τα παρακολούθησαν, έφτασαν στις φωλιές και έγιναν κύριοι των διαμαντιών.
Το πιο γοητευτικό όμως είναι ένα νοτιοαφρικάνικο παραμύθι, που το διηγήθηκε ένας μιγάς δούλος στο Γκρίκαλαντ της Νοτίου Αφρική. Πριν από πολλά φεγγάρια, όταν η θλίψη κυριαρχούσε στη γη, ένα πνεύμα ένιωσε τον ανθρώπινο πόνο και κατέβηκε από τον ουρανό με ένα καλάθι γεμάτο διαμάντια. Πετώντας γρήγορα πάνω από το ποτάμι Βάαλ, άρχισε να σπέρνει τα διαμάντια εδώ κι εκεί. Πέρασε από το Μπάρκλι Ουέστ και Κλίπνταμ και έριξε χούφτες ολόκληρες από το καλάθι του. Στο Κιμπερλέυ φύτρωναν τότε κάτι πελώρια αγκαθωτά δέντρα. Το πνεύμα μπερδεύτηκε στα κλαδιά ενός από αυτά, το καλάθι ανατράπηκε κι άδειασε στη γη. Έτσι, η περιοχή έγινε αδαμαντοφόρα και σε λίγο άνοιξαν αδαμαντωρυχεία.

Αναπαράσταση της κοιλάδας των Διαμαντιών

όπως την περιέγραψε ο Πλίνιος.

Θεραπευτικές Ιδιότητες Διαμαντιών

Χρησιμοποιούνται για την θεραπεία ασθενειών του στομάχου, των εντέρων, της επιληψίας, ασθενειών των γεννητικών οργάνων, καθώς και σε δερματολογικά και γυναικολογικά προβλήματα. Το διαμάντι αντιπροσωπεύει το Crown Chakra (τσάκρα της κεφαλής) το οποίο μας συνδέει με την κοσμική συνείδηση. Προσφέρει πνευματική καθαρότητα και γενικότερα είναι πέτρα εναρμόνισης αρμονίας και αφύπνισης. Λέγεται πως αν τοποθετηθεί κάτω από το μαξιλάρι βοηθάει στην θύμηση των ονείρων.

Αστρολογία

Λέων, Ζυγός (Βαβυλώνιοι), Καρκίνος (Έλληνες), Κριός (Βυζαντινοί)

Διαμάντι πριν υποστεί επεξεργασία

Κοπή διαμαντιών

Η κοπή (κόψιμο ή επεξεργασία) του διαμαντιού είναι το σπουδαιότερο στάδιο, μετά το οποίο η πέτρα παίρνει την τελική της μορφή και δείχνει όλη την ομορφιά της. Η κοπή του διαμαντιού είναι σημαντική γιατί μέσω αυτής αναδεικνύεται η λαμπρότητα, η ανακλαστικότητα και η σπινθηροβολία της πέτρας. Υπάρχουν πολλές διαφορετικές κοπές διαμαντιών όπως η Oval, η Heart, η Marquise, η Moon Drop, η Square, η Baguette, η Round αλλά αυτή που έχει κατακτήσει τον κόσμο είναι η κοπή Brilliant. Κι όχι τυχαία καθώς δίνει και την μεγαλύτερη δυνατή λαμπρότητα στο διαμάντι. Τα κυριότερα μέρη της κοπής Brilliant είναι η κεντρική έδρα, η κορώνα, το διάζωμα και ο κώνος.

Διάφοροι τύποι κοπής διαμαντιών

Χρώμα διαμαντιών

Τα χρώματα στα διαμάντια είναι πολλά, αλλά το πιο συνηθισμένο είναι το κίτρινο. Η χρωματική κλίμακα ξεκινά από το βαθύ κίτρινο και ανεβαίνει συνεχώς μέχρι το απόλυτα άχρωμο. Η απουσία χρώματος δίνει στο διαμάντι μεγαλύτερη αξία. Παρακάτω παρουσιάζουμε αυτή την κλίμακα με βάση τις μετρήσεις της Αμβέρσας (Γεμμολογικό Ινστ. Αμ/κής ΑΝΤW/GIA). Πιο εμπορικές βαθμίδες θεωρούνται οι G και Η όπου κρατάνε το λευκό (διαφανές) χρώμα του.

Χρωματικές αποχρώσεις των διαμαντιών ανά κατάταξη

Βάρος διαμαντιών

Η μονάδα μέτρησης των διαμαντιών είναι το καράτι και συντομογραφείται Ct*. Ισοδυναμεί με 200mg ή αλλιώς με το 1/5 του γραμμαρίου και υποδιαιρείται σε 100 υπομονάδες που λέγονται points.

*Είναι σύνηθες φαινόμενο πολλοί να ταυτίζουν την μονάδα μέτρησης των διαμαντιών (Ct) με τον βαθμό καθαρότητας του χρυσού (Κt) λόγω της κοινής ονομασίας. Παρόλα αυτά ουδεμία σχέση έχουν οι δύο αυτές μονάδες μέτρησης

Καθαρότητα διαμαντιών

Με την καθαρότητα σχετίζονται τα εγκλείσματα, όλες δηλαδή οι εσωτερικές ατέλειες και προσμείξεις του κρυστάλλου. Όταν δεν υπάρχουν εγκλείσματα, τότε το διαμάντι χαρακτηρίζεται αγνό, καθαρό, χωρίς ατέλειες. Ανάλογα με την παρουσία ή την απουσία εγκλεισμάτων, το διαμάντι εντάσσεται στην πρέπουσα βαθμίδα (βλ. σχετ. πίνακα) και εκτιμάται αντίστοιχα. Σε γενικές γραμμές η παρουσία εγκλεισμάτων είναι αρνητικός παράγοντας στην διαμόρφωση της τιμής αλλά υπάρχουν και θετικά σημεία. Τα εγκλείσματα είναι μοναδικά και ανεπανάληπτα χαρακτηριστικά του κάθε διαμαντιού που χρησιμεύουν στην εξακρίβωση της ταυτότητας του, ενώ μας δίνουν πληροφορίες για την καταγωγή του κρυστάλλου.

Μερικά είδη εγκλεισμάτων είναι: Α) Εγκλεισμένος κρύσταλλος, Β) Σχισμός, Γ) Θραύσμα, Δ) Σύννεφο, Ε) Πρόσθετη έδρα, ΣΤ) Λακκούβα